Özenle hazırlanmış akşam yemeğinin ardından eski yerine oturup resmi izlemeye kaldığı yerden devam etti. Adamın elindeki kitaba bir kez daha bakınca, doğum günlerinde ona hediye edilen ve dolaplara gelişi güzel sakladığı kitaplarını anımsadı. Uzun zamandır doğru dürüst kitap okumuyordu. Çalışmaya başladığından beri kitap okumaya ayıracak zaman bulamamıştı. Kalkıp dolaba yöneldi ve rastgele bir kitap alarak koltuğuna tekrar oturdu. Resimdeki pozun aynısını taklit etmeye çalışıyordu. Kitabı ve kalemi aynı şekilde tutuyor, resimdeki adam gibi kararlı görünmeye çabalıyordu. Odaya giren ablasını fark etmedi bile. Ona “Ne okuyorsun Erdal?” diye sorduğunda, başını kitaptan kaldırmadan “Önemli değil, öylesine bir kitap işte, bir cümle dikkatimi çekti de onu işaretliyordum.” cevabını verdi. Ablası çayını yakınındaki sehpaya bırakıp odadan ayrılınca, kalemi açtığı sayfanın arasına koyup kitabı kapattı. Kitabın arka kapağına bakınca yazarın fotoğrafını gördü. Yazar da resimdeki adam gibi kararlı bakıyordu. Okuyan ve yazan insanlar hep böyle bakıyor olmalı diye düşündü. Çalıştığı birçok işte ilerleyemeyişinin, arkadaş ilişkilerinde başarısız oluşunun sebebi, bu yaşına kadar bir türlü kurtulamadığı onun bu kararsızlığı olabilirdi. Ertesi gün çarşıya gidip bir kitap almaya karar verdi. Kendisinin beğenip seçtiği bir kitabı alacaktı. Bu zamana kadar yerine hep başkaları karar vermişti. Kıyafetlerinden saç kesimine kadar, beraberce yenen yemeklerde dahi bu güne değin seçimi hep başkalarına bırakmıştı. Bu yeni kararlılığının ertesi gün ona çarşıda neler yaşatacağını henüz bilmiyordu.
DEVAM EDECEK…
Mehmet Hüseyinçelebi
21.03.2021 Kastamonu
